ترنم آغاز

وقتی که بالاتر از اشتیاق آسانسورها

نگاه توست

وقتی نگاه به نسیم یله ی موهایت می دهم

سرگیجه ی گیج توام در شتاب آسانسورها

که نمی دانم در کدام طبقه ی مرگ

سقوط از نگاه توست

21 خرداد 95

معلوم نیست که بیاید

که زمین سخت کوچک است برای نفس هات

صداها از نفس جاده افتاده اند

آن اسب بی سوار

در سراب شب جاری ست و

همچنان جاده در دست تعمیر

و این همه درخت که زبان می شوند برای واژه ها

زبان می شوند برای اره های برقی

جنگل گنگ خواب دیده است و زمین

بار سکوت را تاب ندارد

تا سپیدرودی در گذر

و پلی از رشته های نور

وقتی ابد عبور باد است در هوای هیچ

چترها هرچند سوراخ

اما مرغ باران نمی خواند

شبکیه تاریک است

                            مهر ماه 96